Maxime Potty en Renaud Herman werden dit jaar Kampioen van België Rally. Maxime uitgerekend op zijn 24ste verjaardag, wat het des te mooier maakte na een spannend seizoen dat pas op de laatste proef beslist werd. Voor copiloot Renaud Herman was het eveneens een unieke ervaring, want hij mocht de titel vieren in “zijn” Spa, op 100 meter van het appartement waar hij jaren woonde. We gingen bij Renaud en zijn vriendin Esther in Pepinster langs voor een uitgebreid interview dat je kan lezen in nr. 63 van Speed Magazine. Hier kan je een aantal andere interessante passages lezen die we optekenden.
Renaud Herman begon al op zijn 13de in de autosport. Niet als piloot, iets wat hij nooit deed, maar als navigator. Eerst in oriëntatieritten en daarna in regelmatigheidsrally’s, een sport waarin ons land tot de internationale top behoort.
“Regularity is de beste leerschool voor copiloten, want je moet enorm veel tegelijkertijd doen: de kaart lezen, het roadbook, soms een route samenstellen, het gemiddelde in het oog houden, de tijd, enz. Daarna is rallyrijden veel minder stresserend, want in regularity zijn de dagen lang en is de mentale belasting erg groot voor een navigator. De beste copiloten hebben eerst het vak geleerd in regularity, zoals een Anton Dupan, Cédric Pirotte, Bjorn Vanoverschelde, Nicolas Gilsoul… Toen ik het leerde, werd er nog niet met Blunik gereden. Om tegenwoordig te rijden in regularity, moet je een informaticus zijn. Mijn tip voor wie een carrière ambieert als navigator: begin zo vroeg mogelijk in rittensport en regularity.”
Renaud reed zelf weinig in promotieformules. “Met Amaury Molle reed ik de Twingo Trophy, maar dat was toen nog geen echte merkencup. Met Tom Rensonnet reed ik wel de Clio Trophy, maar dat was meer een uitdaging voor Tom, die net begon als rallyrijder. Ik kreeg al vroeg enkele mooie kansen, zoals de kans om naast Cédric Cherain in een Skoda Fabia R5 plaats te nemen. Samen wonnen we in 2016 de East Belgian Rally. En daarna reed ik nog samen met Achiel Boxoen, toen die met een Ford Fiesta R5 reed in de kleuren van Jobfixers. Ik las de nota’s in het Nederlands. Achiel had zeker talent en had dezelfde carrière kunnen maken als Sébastien Bedoret of Maxime Potty, maar hij werd niet serieus genomen door de media. Er is in ons land veel afgunst voor rijders die zelf een budget hebben om te rijden. Dat heeft Maxime ook ondervonden. Maar, zonder centen begin je zelfs niet aan deze sport… Wat hebben de mensen liever? Iemand die zelf een budget heeft of iemand die overfactureert en valse facturen maakt om te kunnen rijden? In dat laatste geval betaalt de belastingbetaler zijn sport. Dat laatste is pure waanzin. Ik zal nooit mijn huis of gezin op het spel zetten om mijn sport te kunnen beoefenen.”
Renaud Herman wordt gedreven door de competitie, de sport. Strijden tot het uiterste, daar draait het om. “Ik leef voor de sport, voor competitie. Toen we in de Omloop met Tom Rensonnet op 7″ van Gilles Pyck stonden, wilde ik dat Tom maximaal in de aanval ging om Gilles terug te pakken. Dat is sport. We gingen van de baan en daarna stond in het persbericht dat we hadden kunnen winnen zonder een lekke band. Wel, dat soort communicatie, daar hou ik niet van. We zijn ervoor gegaan en we hebben een foutje gemaakt. Dat hoort bij de sport.”
Samen met Tom Rensonnet stond Renaud voor een internationaal programma bij het RACB National Team, maar hij trok er zelf de stekker uit. ” Ik heb tegen Tom Rensonnet gezegd dat we op termijn geen toekomst hadden, want ik zag het niet zitten om terug in het WRC te gaan rijden. Ik had mijn werk. Het was een fijne tijd in het RACB National Team, ik heb er veel mensen ontmoet en veel geleerd, maar ik had het wel gezien. Die fysieke en mentale trainingen waren moeilijk te combineren met mijn werk. Ik heb gekozen voor mijn job en wil enkel nog rally’s rijden voor de fun,” aldus Renaud Herman.
Dit seizoen begonnen ze beresterk aan het kampioenschap. Samen met Maxime Potty vocht hij een verbeten duel uit met Cédric Cherain. Het was soms pittig.
“Cédric Cherain en Maxime Potty zijn twee persoonlijkheden die ver uit elkaar liggen. Max is introvert en heeft een leven buiten de sport, terwijl Cédric alles geeft voor zijn sport en heel extravert is. Hij zal er alles aan doen om te winnen. Alles. Omdat ik weet dat hij psychologische spelletjes speelt, ging ik tegen hem in. Toen hij in Vresse-sur-Semois tegen Max kwam zeggen dat “het moeilijkste nog moest komen, want dat hij nu een rally moest leren te controleren zonder van de baan te gaan”, heb ik hem geantwoord “dat hij dat zeker wel wist, want hij heeft al heel wat wagens geplooid”… Het was soms hard tegen onzacht, maar wel met respect,” aldus Renaud, die Cherain erg hoog inschat als rallyrijder. “Volgens mij heeft Cherain het talent van toppers zoals Neuville, Ogier en zelfs Rovanperä. Met gelijke wapens klopte hij Craig Breen in de Condroz en nu was hij weer sneller dan Lefebvre.”
Tijdens het seizoen was er een moment waarop Maxime twee keer op rij moest opgeven. Toch werd nooit getwijfeld, ook niet na de East Belgian Rally.
“Nee, want foutjes maak je in elke rally. In Ieper worden we drie keer gered door een talud, maar pakken we wel belangrijke punten. In de Ardennen gaan we even van de baan, in Tielt ook. Je maakt in elke rally wel een paar foutjes, maar die kosten niet altijd punten. Daarom mag je niet stil blijven staan bij een fout, want dat zijn zaken die gebeuren, bij elke piloot,” aldus Renaud Herman.
Of hij met Maxime een Belgisch of internationaal programma zal afwerken, is nog niet zeker. Met welke wagen evenmin. Maar, wat talent betreft, heeft Renaud ook veel respect voor Grégoire Munster en Tom Heindrichs.
“Van de huidige generatie heeft Grégoire de beste kansen om door te stoten in het WRC. Hij heeft misschien een fractie minder aangeboren talent, maar hij is wel een extreem harde werker. Bovendien is Greg drietalig, relationeel erg sterk, verzorgt hij zijn marketing en heeft hij met Louis Louka ook een gedreven en getalenteerde copiloot,” aldus Renaud Herman, die op sportief vlak meer doet dan enkel rally’s rijden.
“Ik loop marathons. Ik heb ondertussen al drie marathons gelopen, maar maximaal één per jaar. Het is bijzonder slopend voor het lichaam. Na de finish kan ik niet meer stappen en het duurt een maand voor mijn benen hersteld zijn. De laatste keer liep ik anderhalf uur met een hartslag van 220 bpm. Ja, mentaal ben ik hard,” lacht Renaud, die verder houdt van tennis en wakeboarden.
Volgend seizoen zien we hem zeker terug op de rallyproeven van het Belgian Rally Championship.
