Vier jaar na ons vorig uitje in de rittensport, nam Rallyrijder op zaterdag 2 maart nog eens deel aan een wedstrijd in de rittensport. Ondertussen had de vertrouwde Triumph Spitfire uit 1978 een nieuw dak gekregen en werd de mechaniek opgefrist, zodat we met vertrouwen de rit richting Deerlijk konden aanvangen. Voor de eerste keer stonden we aan de start van de Leeuwenrit, de openingsmanche van het VAS-kampioenschap in VAS Classic.
De ontvangst door de organisatie was hartelijk. We hadden ons enigszins voorbereid, maar chronisch tijdsgebrek zorgde toch voor enige nervositeit en onzekerheid over de toegepaste systemen. Gelukkig kregen we voor de start nog wat bijkomende uitleg van organisator Nick en relatie deelnemers Bjorn. Ze stelden ons gerust, maar anderzijds verhoogde het ook de druk, want… deze keer zouden de beste stuurlui zelf deelnemen.
Gelukkig was het, zoals Nick had beloofd, een rit waarbij het rijplezier belangrijker was dan het puzzelen. De bol-pijl situaties en de ingetekende lijn bleken geen te grote moeilijkheden te bevatten in deel 1, waar we langs Lendelede via Langemark-Poelkapelle en Vleteren naar Lo-Reninge reden, om halt te houden in Woesten voor een korte pauze. Die was meer dan welkom, want onderweg zat het tempo er goed in. Op de bolle, smalle baantjes in de Westhoek was het wel uitkijken om de uitlaat niet van onder de wagen te rijden, want regelmatig werd de grond geraakt.
Na een foutloze eerste rit, met onderweg wel enkele strafpunten in het regelmatigheidswerk, was het vertrouwen toegenomen voor het kortere deel 2, via Harelbeke en Roeselare terug richting Deerlijk. In het donker moesten we wel met onze kleine standaard koplampen de weg en de controlebordjes vinden in de gietende regen. Gelukkig hadden we de eerste grote valstrik, een omwisseling van nummers, al opgemerkt tijdens de pauze. Het vertrouwen groeide, tot we een T-situatie niet konden vinden. Kostbare tijd, bijna een kwartier, ging verloren voor we beslisten onze weg te vervolgen. Wat later opnieuw prijs, toen we een baantje links misten. Terugrijden naar het vorige aanknopingspunt kostte deze keer nog meer tijd door een afgesloten eenrichtingsstraat. Maar, we vonden de juiste weg en reden voldaan naar de finish in Deerlijk, waar de plezante en uitdagende rit werd afgesloten met een drankje.
Het klassement was een tegenvaller. We hoopten ergens in de middenmoot te finishen, maar we hadden één minuut te lang gezocht naar een oplossing, waardoor we buiten tijd waren. Het kon onze indruk van de dag niet veranderen. We hadden ons geamuseerd in een goed georganiseerde rit. De volgende dag schreven Ilse en ik ons in voor de volgende afspraak, de Antwerp Classic in eigen streek.
Foto’s Jan Pannekoecke
